Vulpia maison de repos à 3930 Hamont-Achel

ouvrir dans Google Maps

Beverbekerdijk 7, 3930 Hamont-Achel

chambre individuelle à partir de

€ 2.167/mois (€71/jour)

chambre double à partir de

€ 1.843/mois (€61/jour)

Nous n'avons pas reçu une description en français

Aan de Beverdijk ligt in een bosrijke omgeving. Binnenin heeft het gebouw een eenvoudige structuur waar bewoners gemakkelijk hun weg vinden. Kamers en gemeenschappelijke ruimten kennen een gezellig warme inrichting met uitzicht op de groene omgeving.

Aan de Beverdijk biedt nu onderdak en zorg aan 90 bewoners. Anders dan in vele woonzorgcentra worden deze bewoners opgedeeld in vier leefgroepen op basis van de individuele zorgbehoeften. Zo is er een groep met weinig zorg, twee groepen met matige zorg en een groep met veel zorg.

Deze opdeling betekent allerminst dat er schotten staan tussen de leefgroepen of dat de bewoners geïsoleerd van elkaar leven. Bewoners zijn vrij om te gaan en staan waar ze willen, maar dankzij deze opdeling kan Aan de Beverdijk een doorgedreven ‘zorg-op-maat-beleid’ voeren.

Warme, nabije, familiale zorg ...

De vraag waarin onze residentie 'andere' warme zorg biedt dan andere woonzorgcentra is niet te beantwoorden. Geen verschil. Althans, uitgaande van mijn naïviteit en eeuwige optimisme ga ik ervan uit dat de zorg in de woonzorgcentra er de laatste jaren in die mate op vooruit is gegaan dat we overal wel warme zorg aan het bieden zijn. De vraag waarin ons woonzorgcentrum 'anders' warme zorg biedt, is dan wel weer simpel te beantwoorden. Misschien ligt het in het feit dat er nog een zekere 'plattelandsmentaliteit' heerst, waar eenieder nog wel eens iets doet voor een ander zonder er steeds iets voor terug te moeten krijgen. Of misschien ligt het in het feit dat bij ons nog met de spreekwoordelijke glimlach betaald kan worden. Alleszins, onze 'huiselijke residentie' ademt vriendelijkheid. En dat voel je ...

Zijn alle dagen dan zo geweldig. Neen. Net als in ieder goed huishouden zijn er slechte en goede dagen. We maken ook net dezelfde dingen mee: vreugde en verdriet, blijdschap en smart. En net als in ieder goed huishouden durft het ook wel eens tegenvallen. Maar ook net dat hoort bij ons huiselijke karakter. Het kan dan ook niet anders dat de zorg die er geboden is warm en oprecht moet zijn.

Je 'voelt' het, de warme zorg. In de kleine dingen. Ik moet hier niet uitgebreid schrijven over zorg op maat, respect voor levensgeschiedenis of over de 'eigenwaarde' van een bewoner. Deze dingen zijn gewoonweg evident. Punt. Het gaat een stap verder, warme zorg. Het is het personeelslid (in de zorg, in het onderhoud of in de keuken) dat na zijn dienst nog wel even blijft omdat een bewoner het nodig heeft, het is de directeur die de bewoners met naam begroet en een praatje maakt, het is de vrijwilliger die spontaan een knuffel geeft aan een bewoner. Het zijn ... de kleine dingen.

Warme zorg ... het zijn echter ook de grotere dingen. Samen de fit-o-meter doen op het rolstoelvriendelijke wandelpad dat de vrijwilligers kwamen aanleggen en daarna nog een gebedje doen bij het kapelletje. Of in de zomer op het terras nagenieten van de wekelijkse dansnamiddag en dan nog wat nakeuvelen met familieleden van overleden bewoners die ons huis nog een warm hart toedragen en op bezoek komen. Of ze tot grote hilariteit van hunzelf in het zwembad zien ploeteren. Te veel om op te noemen.

Maar het leven staat niet stil. En de confrontatie met het levenseinde is des te groter wanneer je in een woonzorgcentrum werkt. Maar ook daar is onze warme zorg nooit ver af. Onze palliatieve werking is, durf ik toch wel stellen, heel 'nabije' zorg. Tot op het sterfbed toe zal onze warme zorg gevoeld worden en met mooie woorden nemen we steeds op persoonlijke wijze afscheid van degene die ons heeft verlaten. Dat ... is warme zorg.